Richard Bach “Martı” adlı kitabında mesafeler sizi gerçek dostlarınızdan ayırabilir mi diye sorar okuyucuya. Bazen aynı şehirde olmasak da aynı gökyüzünün altında olma hissi bile yetebilir insana. Kilometreler belirleyici değildir. Bana göre önemli olan benzer duyguları hissedip aynı paralellikte paylaşabilmektir. Hatta aynı anda benzer duyguları hissetmek ve bunu hissettiğimiz anda telefona sarılmaktır belki de…
Mesafeler beni sevdiklerimden ayıramıyor bu anlamda. Her ne kadar “Ahh şimdi orada olsaydım” cümlesini sarfetsem de…
Aslına bakarsanız sayfamda mutluluklarımı, sevinçlerimi paylaşmak isterdim hep. Ne var ki bazen insan üzüntülerini de yansıtabiliyor. İşte bugün öyle bir gün benim için. Bu nedenle kısa bir yazı ama içimdeki hüzün ne denli büyük yazının uzunluğuna tezat.
Bugün… Endişelerim var. Sevdiğim bir insan için tarif edemeyeceğim kadar üzgünüm. Kilometrelerce uzakta da olsam, bir buzlu camlı kapı arkası kadar yakın da olsam, fark etmiyor. Üzüntümün sebebini anlatamam.. Verilen bir sözüm var, anlatamam!
Ne garip geçen hafta Pazar günleri üzerine bir yazı yazmış ve o yazıda çocukluğumun mutluluklarını paylaşmıştım. Oysa bu Pazar, insana huzur ve ilham veren güzelliklere yakışmayan bir Pazar, bugün…
Nerde yazıldığının, kimin tarafından yazıldığının pek bir önemi yok, sadece yazdığım bir yorumda cevap olarak “Ve belki daha önce anlatacakların vardır, narkozdan çıktıktan sonra elini tutan bana” diye yazılmıştı.
Şimdi ben onun bana anlatacaklarını dinlemedeyim..
Durum tersine mi dönüyor ne?
Uzaklıktaki Yakınlıklar için 7 cevap