Aklımıza kazınan bazı görüntüler vardır, seneler geçse de hiç silinmez. Hatırladığımızı dahi hatırlayamayız da biri söylediğinde “Aaa evet, gerçekten de öyleydi” deriz.
Nerden aklıma geldiyse geldi; yangın köşesi.
Her okulun genellikle girişinde ya da bodrum katında 6 adet kırmızı kovadan oluşan ve 6 kovanın ağzı açık bir üçgen şeklinde ya da bir yamacı andıran biçimde dizilen yangın kovaları. Kovaların her birinde yangın kelimesinin bir harfi yazardı ve arkasında yine yangında kullanılacak sapları kırmızıya boyalı çeşitli aletlerden de olurdu. Hangimiz kullandık, ne anladık o köşeden? Bilmedik ancak kanıksadık. Yangın köşesi de benim aklımın bir köşesinde durur hala.
Malum ramazan ayındayız, ramazan denilince sadece bir ses gelir aklıma, “Beni, ailemi ve inananları koru” deyiveren… Çok sonraları anladım ki şimdilerde Kurtlar Vadisi dizisinin Halo karakterine ait imiş o tok ses. Hala da ramazan ayı denilince görüntü olarak sadece yumurtalı, sıcak ve susamlı pideler, atomlar gelir ve ses olarak da o tok ses çınlar içimde bir yerlerde…