Kadın; Benim Adım Orman

“Benim Adım Orman” ismini vermiş Şebnem Ferah son albümüne. Türk Rock müziği denilince aklıma gelen ilk isimlerden biridir Şebnem Ferah. Son albümünü de keyifle dinliyorum, hatta sabahtan akşama dek, gelen telefonların ya da ziyaretçilerin dışında hiç durdurmadan.

Uzundur yazmayı düşündüğüm bir konu vardı ve bu albümün adı ile de aklımda pekişince yazmalıyım dedim kendi kendime. Sadece neyi nereden yazmaya başlayacağımı, doğru kelimeleri nasıl seçeceğimi bilemiyorum.

“Benim Adım Orman” demiş Şebnem Ferah, ben ise her kadının daha doğrusu kadın ruhunun bir orman olduğunu düşünüyorum uzun süredir. Gizemli, karanlık, derinliklerinde ne olduğunu kimsenin kestiremeyeceği, her zaman tehlikelerle dolu, heyecan verici ama bir o kadar da anaç, uysal, ıssız ve kocaman bir ruh.  Öyle büyük ki, içinde her türlü sevgiyi barındırabilecek, her sevgiye, duyguya evsahipliği yapabilecek kadar engin ve huzur verici. Çok yanlış bir deyim bence; “Kadın ruhunu anlamak”, ne mümkün… Belki bir parça yakınından geçerek çıkarımlarda bulunulabilir. Annenizin, sevgilinizin, arkadaşınızın ya da eşinizin, ruhunun derinliklerinde ne gibi duygular olduğunu, içlerinde neleri besleyip büyüttüğünü anlayabilmek çok olası gibi gelmiyor bana. Çünkü yaradılıştan mı geliyor bilemiyorum içinde kocaman bir orman taşıyan bir kadın olarak ben diyorum ki; duymak istediklerimiz farklı, anlatmaya çalıştıklarımız ise çok farklı. Bu konuda yazılmış sayısız komik yazı, çekilmiş pek çok senaryo varken iş aslında bu kadar komik olmakla da kalmıyor, trajikomik bir hale dönüşüyor zaman zaman. Bazı soruları bilinçli sorup beklediğimiz cevabı alamayınca kedi gibi mahsunlaşan da bizleriz, yine aynı kedi gibi saçları okşandığında mayışan da… Aslında çok kolay ve çok basit olsa da kadın ruhunu anlayabilmek, bunu sanırım yine sadece kadınların kendisi anlayabiliyor. Gerisi kendimizi anlatmakla geçiyor, “Bak bunu severim, bunu isterim, bana şöyle davran, her daim iltifat et, beğenini göster” gibi…

Bir arkadaşım yazmıştı blogunda (bkz;);

“Erkek Güneştir; enerji, güç sembolü…
Kadın Aydır; Güneşten aldığı ışıkla daha da çok parlar.

Güneş, Ayı besler,
Ne verirse, ne kadar verirse onu alır.
Unutmamak gerek ki Ayın hep bir karanlık, gizemli yüzü vardır.”

Bence erkeklerin unuttuğu en önemli nokta bu işte; ayın karanlık ve gizemli bir  yüzünün olduğu. Ara sıra hatırlatmak mı gerekiyor ne; “Bak ne verirsen onu alırsın” diye ya da “Bak ben kocaman bir ormanım, hadi benimle safariye çık” Veya “Ayın diğer yüzünde göreceklerinden korkmamalısın, aslında ne kadar tanıdığını sanırsan o kadar yanılırsın”.

Ne çok yazar işlemiş yazılarında, romanlarında kadın ve erkeğin duygu farklılıklarını, hatta “Erkekler Marstan Kadınlar Venüsten” kitabını duymayan kalmamıştır. Bu kadar basite indirgemek değil isteğim, kadınları anlamanın yolları, elde etmenin taktiksel uygulamaları da değil. Çevrenizdeki kadınlara bir bakmanız sadece… Mesela annenizi ne kadar tanıyorsunuz? Ruhunun derinliklerinde neler olduğunu, içinde saklı olan gizemli tarafları bilebiliyor musunuz? Bilemezsiniz. O kocaman, karanlık ve gizemli ormanı belki bir parçasından yakalayabilir, anlayabilirsiniz.

Kadın olarak kadınca duyguları içinde barındırmak başlı başına bir bilinmezdir aslında. İki bilinmeyenli bir denklem mi dersiniz, yoksa hiç bir zaman sonu gelmeyen sonsuza uzayan işlemler gibi mi, her ne derseniz deyin ama sahip olduğunuz ormanın içinde ısınmak için ateşler yakmayı da ihmal etmeyin. Günün naçizane tavsiyesi 🙂