Annelik deyince ilk aklıma nedense bu iki sözcük geliyor. Çoğu kişinin eminim ilk tanımlaması muhteşem bir duygu, harika bir şey, sevgi yumağı gibi sözcükler geliyordur. Ama nedense benim aklıma dedim ya vicdan azabı geliyor. Onunla ilgili aldığım çoğu kararın doğru olduğunu bilsem de yine de acaba şüphesi içimi kemiyor. 3 yaşında bir oğlum var, bugünlerde kreşe başladı ve her sabah aynı kabusu yaşıyoruz, öğretmenleri onu kreşe götürdüğümde onu sanki bağrımdan söküp alıyorlar, geçeceğini bilsem de acaba erken mi diye de düşünmeden edemiyorum. Nadir zamanlarda konser, sinema gibi etkinliklere katılabiliyorum, onda bile “Acaba oğlumla mı olsaydım zaten çok az görebiliyorum” diyorum. Oğlum başedilmez bir hal alınca bir kitap önerdi bir arkadaşım -ki herkese öneririm- “Çocuğunuza Sınır Koyma” Kitabı kısa sürede okudum ve uygulamaya başladım, sonra yine çelişkiye düşmeye başladım “Acaba çocuğun özgürlüğünü mü kısıtlıyorum?” diye, “Bunu yapabilirsin, bunu yapamazsın” diye önüne 2 seçenek sunuyorum. Her defasında bence olumsuz olandan mahrum kalıyor. Pek çok durumda işimi çok kolaylaştırdığı doğru ama her anne bilir ki bazı anlarda insan çileden çıkabiliyor ve bazen gereğinden fazla tepki gösterebiliyorum sonra al işte yine vicdan azabı. Daha yeni doğduğunda 2 gün boyu sürekli ağladı, anlamadım ki açlıktan ağlıyormuş, doymuyormuş, ehh cahil de değiliz okuruz, yazarız çizeriz. Ne hikmetse hep doğuma odaklı yazılar okumuş, yayınlar takip etmişim. Okusana doğumdan sonra anneyi nelerin beklediğini, işte bunu hatırlayınca da 2 gün boyu aç olan oğlumun gazı var diye sırtını sıvazlayışıma da vicdan azabı duyuyorum. Bu duygu daha çok o yanımda olmadığında ya da uyuduğunda geliyor bana. Emerson “Bir anne için çocuğunun en sevimli olduğu zaman uyuduğu zamandır” demiş, uyurken de özlüyorum onu, bazen de uyusa da artık ben bir nefes alsam diyorum. Bu çelişkileri tüm annelerin yaşadığını hatta bu sebeple yalnız olmadıklarını hissetmek amacıyla türlü türlü sitelere üye olup düşüncelerini birbirleriyle de paylaştıklarını biliyorum. Bu bir nevi af çıkarma gibi birşey. İşte ben de af çıkardım, ohh bir parça da olsa rahatladım.
Annelik = Vicdan Azabı için 2 cevap