Minik Mucidim

80’li yıllarda Bulvar gazetesince yayınlanan karikatür ekinde çok sevdiğim bir tipleme vardı; “Mucit Macit”, benim nedense “Macit Mucit” olarak bahsettiğim tipleme… Varolan nesneleri yeniden icat eden ve her seferinde büyük bir heyecanla buluşunu sunan ama bu sırada başına türlü komik olaylar gelen muhteşem Mucit…

Bu bayram tatili boyunca butçuğumun yaklaşık 30 sayfaya yakın okuma ve yazma alıştırmalarını, kesip yapıştırma ile yapılan türlü sanatsal ev çalışmalarını dün itibariyle tamamlamanın verdiği huzur ile dün nihayet ailecek rahat bir nefes aldık. Ve hemen akabinde butçuk başladı kendince buluşlar yapmaya, evdeki alakasız materyaller ile birşeyler oluşturmaya… İstediği her türlü malzemeyi temin etmeye çalışarak hevesini kırmadım. Önce bir balon istedi, anlamadım ilk başta. Arabaları kendi kendine sürmekten sıkılmış, uzaktan kumandalı arabalar da açmıyormuş artık onu. Ve balonu, oyuncak bir araba ve plastik boru yardımı ile birbirine bağladı. Sonrasında balonu her şişirdiğinde zeminin üzerine bıraktı. Ve balondaki havanın boşalmasıyla birlikte ona bağlı olan araba da hareket etti. Önce şaşırdım sonra çok hoşuma gitti, kendi kendine bu çabaları… Ve onu bu sabah “Macit Mucit’im” diye sevdim, tuhaf tuhaf baktı bana, ben de anlattım bu karikatür kahramanını…

Minik İcadı ile Butçuk

Geçen yıl anasınıfındayken bir meslek grubunu temsil eden kıyafetlerle okula gitmesi istenmişti butçuğumun. İlk söylediği şey “Bilim Adamı olmak istiyorum” olmuştu. Eldeki imkanlarla onu bilim adamı kılığına sokmaya çalışmıştık, daha çok şapşal profesöre benzese de kendisi pek mutlu olmuştu.

Benim için bayramın en tatlı şekeri; İşte benim minik bilim adamım, evimizin minik Mucit Macit’i…