Tabi ki başka mutfak görevlileri de var şirketimizde, onlardan biri çay getirdi dün yine. Aradan beş dakika geçtikten sonra bir diğeri odamızda, “Çay içilecek gibi değil” diye söylendi oda arkadaşım, “Bu çay çok acı”. Cevap çok kısa ve netti: “Ben getirmedim ki!!”
Düşünüyorum da acaba hep böyle mi oluyor; övgü alındığında benim başarım, olumsuz eleştiri geldiğinde başkasının hatasına dönüşebiliyor. Hizmet sektöründe genel olarak yapılan en büyük yanlışlardan biri olarak görüyorum bu tavrı. “Evet acı olabilir, ben de bilemiyorum, bir bakayım” demek çok da zor olmasa gerek. Bu aslında çok küçük ve sıradan bir örnek, profesyonel alanda bunun çok daha fazlasını görmek mümkün, iyi işler çıkarıldığında nedense hep “ben” ile başlayan cümleler kuruyoruz. Hatalar olduğunda ya bizden kaynaklanmayan bir nedendir diye açıklamalar getiriyoruz ya da “mış” lar “muş” lar üzerine 3. tekil şahısların toplamında arıyoruz hatayı. Geçenlerde aldığım çok keyifli bir eğitimde bizlere o an herhangi bir şeyi, (kendimizle ilgili) anlatmamızı istemişti eğitmenimiz, ben dahil hepimiz lafı dönüp dolaştırıp içinde hep “ben” olan cümlelere getirdik, kendi içimize bu kadar dönük ve o kadar ben merkezci bir tavrımız var ki, iş hayatında bu kendini çok daha fazla gösterebiliyor. “Çayı ben getirmedim ki, o satışı ben yapmadım ki, o müşteri ile ben görüşmedim ki..” Tanıdık geliyor mu?
